Μισό αιώνα μετά, η σημασία και ο καταλυτικός ρόλος του Πολυτεχνείου στην εξέλιξη της χώρας δεν αμφισβητούνται: για τη μεγάλη πλειοψηφία, η εξέγερση θεωρείται ένα σημαντικό γεγονός (70%) που επηρέασε θετικά την πορεία της χώρας (72%).
Ωστόσο, οι ελπίδες και τα οράματα της εξέγερσης, που άφησαν το στίγμα τους στη μεταπολιτευτική περίοδο, έχουν απωλέσει μέρος της δυναμικής τους: σήμερα θεωρούνται – έστω και οριακά – περισσότερο ξεπερασμένα (51%) παρά επίκαιρα (47%).
Αντίστοιχα, ο μύθος που συνοδεύει τη γενιά του Πολυτεχνείου – κατόπιν της υπερ-εκμετάλλευσης από τη μία και της κατασυκοφάντησης από την άλλη – έχει φθαρεί: το 65% κρίνει αρνητικά πια τον ρόλο της στα πράγματα, ενώ, για το 60%, τα οράματά της έχουν κατά κύριο λόγο διαψευστεί. Οι ευθύνες που αποδόθηκαν στη γενιά αυτή για την οικονομική κρίση του 2010 φαίνεται να έχουν επιφέρει καίριο πλήγμα στην υστεροφημία της.
Με βάση την κομματική προέλευση των ερωτώμενων, προκύπτει τελικά πως η εξέγερση, παρά τις προσπάθειες να προσλάβει εθνικά χαρακτηριστικά, μάλλον έχει ενταχθεί στο διαχωρισμό Αριστεράς-Δεξιάς: πλήρως ευνοϊκά τοποθετούνται οι υποστηρικτές των κομμάτων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, πιο επιφυλακτικά οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας και των μικρότερων κομμάτων της Δεξιάς.
Τέλος, είναι αξιοσημείωτο πως παρά την πάροδο του χρόνου και την αλληλουχία των πρόσφατων κρίσεων, η σημερινή νέα γενιά εμφανίζεται πιο ευαίσθητη απέναντι στο Πολυτεχνείο από τις γενιές που το βίωσαν. Ίσως, όπως οι νέοι του 1973, συγκινούνται και αυτοί περισσότερο από τα γεγονότα που γυρίζουν τον τροχό της ιστορίας μπροστά.